W dniu 28.XI.1920 r, pod przewodnictwem burmistrza Łukowa Andrzeja Śledzia, zawiązał się Komitet Budowy Łaźni Miejskiej, w skład którego weszli: Ks. kn. Kazimierz Kwiatkowski, Antoni Stilkr – inspektor ubezpieczeń wzajemnych budowli od ognia, dr Bronisław Chąciński – ordynator Szpitala św. Tadeusza, Adam Trębicki – sędzia pokoju, Michał Kamiński – ławnik Rady Miejskiej, dr Leon Kiernicki – lekarz powiatowy, inż. Mieczysław Romański – inżynier architekt powiatu łukowskiego.
„Na posiedzeniu w dniu 14 grudnia 1920 roku Rada Miejska Łukowa postanowiła wobec nagłej – palącej potrzeby budowy łaźni w Łukowie wszystkie warunki Naczelnego Komisariatu do walki z chorobami zakaźnemi z wdzięcznością przyjąć na postawionych przez Komisariat warunkach i podjęła uchwałę ofiarowania bezpłatnie placu pod budowę łaźni przy ul. Żelechowskiej (przyp.- obecnie Warszawskiej ) przy rzece Krznie obok zaprojektowanej budowy elektrowni oraz 20 % kosztów budowy łaźni przyjąć na miasto”.
Po upływie czterech lat, tj. w 1924 r, oddano do użytku łaźnię rzymską o 4 wannach i małej parówce ( para z kamienia ). Około 50 najuboższych osób z miasta korzystało co tydzień z kąpieli bezpłatnie. W Łukowie były jeszcze łaźnie: kolejowa i rytualna żydowska (mykwa).
Na zdjęciu z 1922 roku stoją m.in. w pierwszym rzędzie od lewej: murarz Łukaszewski, drugi – działacz samorządowy Walerian Kulbicki, murarz Peryt, czwarty – Ludwik Lipiński, szósty (nieco cofnięty) – Wacław Białkowski, siódmy (z odkrytą głową) – burmistrz Andrzej Śledź, ósmy (z laską) dr Bronisław Chęciński, z tyłu w kapeluszu (nieco zasłonięty) – starosta Michał Słomiński, z tyłu w cyklistówce – Michał Kamiński, trzynasty (wysoki w cyklistówce) – Marcin Bereda, czternasty (w kapeluszu, z okularami) dyr. gimnazjum Bronisław Przedpełski, piętnasty (w rozpiętym płaszczu) – Feliks Śledź, szesnasty (w płaszczu i maciejówce) – ławnik Wincenty Cabaj
Autor: Ryszard Grafik
Zdjęcie: ze zbiorów R. Grafika pochodzi z pracowni Karola Piatczyca
Źródło: “Nowa Gazeta Łukowska” 12/1999
Dodaj komentarz