Urodził się 17 maja 1908 r. w Stanisławowie (dziś Iwanoftankowsk na Ukrainie), w rodzinie inteligenckiej. Syn Karola. Do szkoły powszechnej chodził w Tomaszowie Lubelskim i Łaskarzewie, a do gimnazjum w Radzyniu Podlaskim i Łukowie. Tu w 1926 r. otrzymał świadectwo dojrzałości i w tymże roku rozpoczął studia medyczne na Uniwersytecie Warszawskim.

Będąc studentem V roku, przerwał naukę i od września 1930 r. przez dwa lata pełnił obowiązki lekarza gimnazjalnego i wykładowcy higieny szkolnej. Będąc jeszcze studentem w 1933 r. ukończył Szkołę Podchorążych i odbył służbę wojskową w 5 Pułku Ułanów w Ostrołęce oraz staż lekarski w I Szpitalu Okręgowym. Jednocześnie zdawał egzaminy końcowe, otrzymując 6 czerwca 1934 r. dyplom lekarski. Pierwszą swoją pracę jako młody lekarz rozpoczął w jednym ze szpitali w Warszawie pod opieką i kierownictwem znanego już wówczas lekarza chirurga, późniejszego profesora Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie – Sokołowskiego.

Po tym dostał przydział do 1 pułku szwoleżerów w Warszawie i odbył obowiązkowy staż lekarski w I Szpitalu Okręgowym i w 3 Szpitalu Okręgowym w Grodnie.

Dr R. Kaszubski jako oficer WP

W październiku 1935 r. przeniesiono go służbowo do 7 Pułku Ułanów Lubelskich w Mińsku Mazowieckim, na stanowisko starszego lekarza pułku. We wrześniu 1939 r. rozpoczął się jego życiowy etap wojenny. Kampanię wrześniową odbył w Mazowieckiej Brygadzie Kawalerii 7 Pułku Ułanów, biorąc udział w walkach od Ulatówki po Czuczelę.

Po rozbiciu resztek pułku pod Krukiennicami został internowany i od października 1939 r. do września 1941 r. przebywał w sowieckich obozach pracy przymusowej.

Po umowie Sikorski – Majski, dr Ryszard Kaszubski w formującym się Wojsku Polskim, został mianowany naczelnym lekarzem kawalerii i artylerii, pełniąc jednocześnie obowiązki lekarza 7 Dywizji Piechoty.

W czasie wielkiej epidemii tyfusu plamistego w Uzbekistanie był lekarzem stacji zbornej oddziału zakaźnego, biorąc jednocześnie udział w pracach komisji poborowej . Tam, sam zaraził się tyfusem i do końca 1942 r. leczył się w Szpitalu Epidemicznym na stacji w Kermine, po czym podjął pracę lekarza w 7 Pułku Kawalerii Pancernej i w stacji zbornej rekonwalescentów. Następnie wraz z Wojskiem Polskim, ewakuował się z ZSRR przez Persję, Syrię i Palestynę do Egiptu, gdzie był dalej leczony, narażając się na wiele chorób miejscowego klimatu.

W 1944 r. dr Ryszard Kaszubski, z Egiptu przedostał się do Włoch i znalazł się w 9 lekkiej kompanii sanitarnej. Tu, 11-25 maja 1944 r. brał udział w walkach o Monte Cassino i Piedimonte, gdzie był odpowiedzialny za transport rannych.

Uległ tu zranieniu, lecz brał udział w dalszej kampanii we Włoszech, uczestnicząc w bojach pod Loreto, Ankoną, Semigali, Forli. Jako lekarz wojskowy odznaczał się wyjątkowym męstwem, walecznością i ofiarnością.

Po okresie wojennego koszmaru przedostał się do Anglii, gdzie przeżycia wojenne oraz przebyte choroby dały znać o sobie. Dr Ryszard Kaszubski dostał zawału serca i stał się niezdolnym do dalszej służby wojskowej. W stopniu kapitana przeszedł do rezerwy.

Do kraju, po dziewięciu latach tułaczki, przypłynął 28 października 1948r. Na krótko zatrzymał się w Gdyni, po czym powrócił do Łukowa i z dniem 15 listopada tegoż roku, rozpoczął pracę w Szpitalu Powiatowym, jako ordynator oddziału wewnętrznego i zakaźnego, kierownik laboratorium analitycznego, rentgenolog, kierownik apteki, lekarz szkolny w gimnazjum i szkole zawodowej, a w godzinach wieczornych przyjmował w Przychodni Rejonowej, dyżurował w szpitalu i pogotowiu ratunkowym. Był również lekarzem komisji poborowej i przewodniczącym Rady Zakładowej w szpitalu. Prowadził także badania przyczyn zarobaczenia dzieci w rejonie łukowskim.

Dr R. Kaszubski wśród załogi starego szpitala

W latach 1954-1961 był radnym Miejskiej Rady Narodowej, a następnie radnym Powiatowej Rady Narodowej w Łukowie. Przewodniczył Komisji Zdrowia oraz Komisji Budowy Osiedli. Współtworzył Muzeum Regionalne w Łukowie oraz zainicjował zasadzanie parku miejskiego, angażując do tego młodzież gimnazjalną. Przyczynił się do budowy Fabryki Obuwia. Przewodniczył Towarzystwu Przyjaciół Ziemi Łukowskiej, a także od 1948 do 1962 roku był prezesem Powiatowego Zarządu PCK. Zaangażował się mocno w ruchu PCK, nadzorował szkolenia sanitarne w szkołach i dorosłych, prowadził szkolenia drużyn sanitarnych młodzieżowych i zakładowych, przeprowadzał powiatowe eliminacje drużyn, organizował obchody tygodni PCK oraz liczne akcje charytatywne.

Dr Kaszubski na spacerze

Ze względu na to, że ówczesny Szpital Powiatowy mieścił się w budynku poklasztornym, warunki pracy i leczenie były uciążliwe, dr R. Kaszubski, dzięki znajomościom w Warszawie (z okresu wojny) w 1954 roku podjął starania o budowę nowego szpitala w Łukowie. Aby osiągnąć ten cel nie szczędził własnych środków na wyjazdy i przyjmowanie gości z Warszawy i Lublina, by przeciągnąć inwestycję z Siedlec.

Jego trud został uwieńczony sukcesem. Nowy szpital na ponad 350 łóżek, pod jego nadzorem został wybudowany i w dniu 25 sierpnia 1962 roku oddany do użytku, lecz uroczystość odbyła się bez jego udziału, gdyż go nie zaproszono, ponieważ już wiosną 1962 r. został zwolniony ze starego szpitala przez nowe “komunistyczne” władze służby zdrowia, przybyłe z Lublina, które objęły stanowisko dyrektora szpitala, ordynatury i kierownictwo Wydziału Zdrowia.

dr R. Kaszubski nadzoruje budowę nowego szpitala

Doktora R. Kaszubskiego przeniesiono wówczas do Powiatowej Stacji Sanitarno-Epidemiologicznej, by pilnował porządku w mieście – mówiono w uzasadnieniu.

Spełniła się wówczas przepowiednia dra Michała Studzińskiego, który swego czasu powiedział do dra R. Kaszubskiego w starym szpitalu: “Kolego, ciasno tu Panu?, buduje Pan nowy szpital, niech Pan uważa, by nie zabrakło tam miejsca dla Pana”.

Nowe kierownictwo rozpowiadało, że dr Ryszard Kaszubski chciałby być dyrektorem nowego szpitala, ale nie nadaje się on na to stanowisko. Natomiast dr Kaszubski, jak sam określał “chciałby tylko mieć tam spokojne gniazdko w laboratorium” i pokazywał to miejsce, a kadrę szpitalną chciałby utworzyć z lekarzy – Łukowiaków, których wyszukiwał w całej Polsce.

Nie mogąc znieść tego upokorzenia jakie mu zgotowano i pogodzić się z taką “społeczną degradacją” wyjechał z Łukowa do Świnoujścia, gdzie został Naczelnym Dyrektorem Zespołu Sanatoriów Specjalistycznych. Tam darzono go zaufaniem i szacunkiem. Pełnił wiele funkcji kierowniczych na niwie sanatoryjnej. Pracował także naukowo podejmując przewód doktorski nt. “Analiza możliwości zagrożenia walorów leczniczych, wypoczynkowych i turystycznych uzdrowiska “Świnoujście” i w rejonie nadmorskim – powiatu wolińskiego”. Obrona pracy odbyła się 5 stycznia 1975 r.

Dr Kaszubski wśród załogi sanatorium w Świnoujściu

Tamże, po krótkich, lecz dużych cierpieniach w dniu 2 grudnia 1975 r. zmarł w szpitalu. Ciało zmarłego przewieziono do Warszawy i z kaplicy na Cmentarzu Komunalnym (dawnym wojskowym) złożono w grobie rodzinnym 24 grudnia 1975 r. (cmentarz wojskowy, kwatera A20, rząd 8, grób 26) Pogrzeb odbył się z honorami wojskowymi z udziałem dużej ilości osób z kręgu rodzinnego i przyjaciół.

Dr Ryszard Kaszubski za męstwo, waleczność i pracę społeczną był wielokrotnie odznaczany, m.in. Krzyżem Virtuti Militari V klasy -1944 r. – za walkę pod Monte Cassino, dwukrotnie Krzyżem Walecznych – 1939 i 1944 r., włoskimi i brytyjskimi odznaczeniami wojskowymi, Srebrnym Krzyżem Zasługi za zwalczanie epidemii malarii w 1943 r., Złotym Krzyżem Zasługi za pracę społeczną, Złotą Odznaką PCK, Odznaką 50-lecia PCK, Medalem X-lecia PRL, Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego oraz Odznaką za wzorową pracę w Służbie zdrowia.

Przed wielu laty Rada Miasta Łuków uhonorowała dr Ryszarda Kaszubskiego nadaniem jego imienia, jednej z ulic miasta.

Dr med. Ryszard Kaszubski był oddanym, wysoko cenionym lekarzem, bez reszty oddanym choremu i cierpiącemu człowiekowi.
Był człowiekiem prawdziwej, szczerej przyjaźni. Choć miał świadomość ważności i znaczenia swego zawodu, co wykorzystywał w załatwianiu spraw społecznych, nie należał do ludzi zarozumiałych, skażonych pychą, obnoszących swój autorytet, własne umiejętności i wiedzę.

Był także gorliwym społecznikiem, którego cechowała skromność, naturalność, prostota i dobroć. Mieszkał niemal w prymitywnych warunkach obok szpitala, w oficynie za obecnym Muzeum. Nie dorobił się majątku, ciężko pracował, mimo starszego wieku dużo dyżurował w szpitalu i pogotowiu ratunkowym. Jedynym chyba dobrodziejstwem jakie go spotkało był otrzymany talon na samochód “Warszawa” (wzięty na raty), którym lubił uprawiać turystykę.

W opinii tych, którzy go znali, dr Ryszard Kaszubski był wybitną jednostką i wyjątkową osobistością, gotową do poświęceń dla ludzi i środowiska, angażując się w wielu dziedzinach życia społeczno-gospodarczego np. budowa nowych osiedli mieszkaniowych czy zakładów pracy, a jako najważniejsze budowa nowego szpitala.

Był autentycznym patriotą człowiekiem, który ukochał nasze miasto Łuków i na miarę możliwości służył swą wiedzą. Jest wielce zasłużony dla Ziemi Łukowskiej i Polskiego Czerwonego Krzyża.

Dlatego to, z okazji 90-lecia PCK, w ramach ogólnopolskiej akcji prowadzonej przez Zarząd Główny PCK, Zarząd Rejonowy PCK w Łukowie postanowił uczcić pamięć dra Ryszarda Kaszubskiego “Dębem 90-lecia PCK”.

Autor: Zbigniew Pasik
Źródło: “Nowa Gazeta Łukowska” 5/2009 r.

---

Dąb Ryszarda Kaszubskiego

Powrót dp albumu

19 kwietnia 2009 r. przed budynkiem Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Łukowie został posadzony dąb pamięci dr med. Ryszarda Kaszubskiego.

Źródło: www.spzoz.lukow.pl